Дури и со овој ребаланс на буџетот, истата логика продолжува, иако во време на криза се потенцира политичката димензија, а не финансиската и економската димензија на буџетот. Со овој ребаланс, Владата се демантира себеси во сите досегашни презентирани сценарија. Намалувањето на приходите од буџетот во најоптимистичкото сценарио на Министерството за финансии предвидува намалување за 20%, додека истите се планирани со намалување од само 11,5%! Бидејќи сме ограничени во информациите и сè уште не ја знаеме динамиката на рестартирање и отворање на економијата, едноставно се сомневаме дека ова е одржливо планирање на приходите од буџетот.
Можеби се планира и некое зголемување на данокот како тој со акцизата. Предупредувањето за намалување на јавната потрошувачка до 2% се претвори во пораст од 1,4% (53,7 милиони евра). Образложението дека е помало зголемување на јавната потрошувачка отколку во земји како Германија, Финска не бара коментар.
Иако беше најавено зголемување и динамизирање на капиталните инвестиции неопходни за економското закрепнување, тие сепак беа жртвувани, со пад за 4,2 милијарди денари, додека последователните расходи се зголемени за 9,6 милијарди денари!
Намалувањето на платите и надоместоците за само 0,4% го изразува досегашниот тренд на предизборно вработување и не намалувањето на трошоците за работа (веќе прекинато заради неактивност) на партиските службеници, вработенитесо договори на дело пред изборите и за стимулирање на партиски активизам!
Не секој поттик за приватна и јавна потрошувачка има економска продуктивност. Категоријата каде има простор за поголеми намалувања се добрата и услугите. Изненадувачки, истите беа намалени за само 1,5% од првичното планирање. Не беа направени заштеди од непродуктивните трошења за да се задржи буџетскиот дефицит барем за 1% помал. Ова секако носи дополнителен товар на фискалниот простор што ќе биде многу потребен во иднина!
За жал, и овој пат имаме прераспределување на средства на политички и воопшто не економски критериуми.
