Нада Малбашиќ, која по сообраќајна несреќа помина 34 години во кома била погребана минатиот викенд во Бања Лука.
Деталите за судбината на несреќната жена за „Глас Српска“ ги раскажал нејзиниот брат Маринко Малбашиќ, кој нагласил дека Нада тогаш имала само 22 години и штотуку почнала да живее.
На тој кобен 15 јули 1989 година, во тешка сообраќајна несреќа во Бања Лука, автомобилот на Нада удрил во дрво со костени. Загинале Бошко Максимовиќ и Станоја Матиќ, а тешко повредени биле Санда Михајловиќ и Нада.
„Беше 1989 година, околу 1 и пол по полноќ. За жал, двајца момци загинаа на лице место, а Санда беше повредена. Таа беше во кома неколку месеци. Потоа се разбуди и продолжи со својот нормален живот. Заврши факултет, се враработи во банка и имаше дете. Нада остана во кома 34 години“, изјави Малбашиќ.
Кобната несреќа се случила недалеку од центарот на градот, а низ главата и денес му се вртат фотографии и сцени од трагедијата.
„Нада е медицински феномен, без сомнеж. По толку години во кома немаше ни рана на телото“, изјави Малбашиќ.
„Имаше фрактура на бутната коска, па доби масни ткива кои го затворија средниот мозок, кој е центар за говор и рамнотежа. Пет милиони вакви случаи живеат во Америка со оваа дијагноза по несреќа. Запознав и девојка која девет години била во кома и се разбудила“, изјави Малбашиќ.
Борбата за животот на неговата сестра почнала веднаш по несреќата.
Со авион ја пренеле Цирих, а од таму со хеликоптер потоа била префрлена во Луцерн. Тука останала 34 години.
„Додека беше во Бања Лука десетина дена редовно ја посетувавме, а кога ја пренесовме во Швајцарија секој ден бевме со неа. Не само ние, туку и семејството на вујко ми и нивните деца“, рече тој.
Братот раскажа дека никогаш не изгубиле надеж и мислеле дека Нада ќе може да се избори.
„Имавме надеж дека ќе успее да се извлече бидејќи беше позната како голем борец. Особено што проблемот го предизвикаа оние масни ткива кои го блокираа средниот мозок и центарот за рамнотежа и говор. Постоеше можност да се спаси, бидејќи токму на таа клиника имаше случаи кога луѓето беа во кома седум-осум години, а потоа се будеа. Меѓутоа, мојата сестра имаше поинаква судбина и умре како херој бидејќи е медицински феномен, а нешто слично не е видено во светот“, изјави Малбашиќ.
Според него, имало многу трошоци, но се потрудиле да се обидат да ја спасат Нада. Сепак, судбината сакала поинаку.
„Дадовме се’ од себе да спасиме млад живот. Мислам на разни терапии и биоенергетика“, изјави Малбашиќ.
Според експертите, до кома доаѓа поради тешки повреди на мозокот предизвикани од удари во главата или мозочен удар. Иако искуството кај секого е различно, една работа останува иста. Очите на коматозното лице ќе бидат затворени и ќе изгледаат како да не реагираат на околината.
Има ретки случаи во кои луѓето можат да реагираат или да комуницираат или да имаат основни рефлекси како кашлање. Исто така, пациентите веројатно не реагираат на звук или болка поголемиот дел од времето. Некои можат сами да дишат, но во посериозни случаи ќе им биде потребна помош од медицински помагала.
Маринко Малбашиќ раскажа и како се случила несреќата која ја одредила судбината на неговата сестра Нада.
„Несреќата се случила бидејќи патот бил влажен, а момчето кое возело не било во алкохолизирана состојба. Можно е да дал малку појак гас. Подоцна се забил во дрво и двете момчиња починале на местото на настанот. За тоа тогаш пишуваа сите медиуми“, изјави Малбашиќ.
