Уникатниот вкус на турското кафе доведе до тоа турското кафе да се најде на листата на нематеријално културно наследство на УНЕСКО во 2013 година. Оттогаш, 5 декември се слави како „Светски ден на турското кафе“.
Со својата фантастична арома што ги исполнува домовите, канцелариите, кафулињата, па дури и цели улици, турското кафе е суштински дел од турската традиција и едно од најистакнатите и најпријатните искуства кога престојувате во Турција.
Интересно е да се спомене дека турскиот збор за појадок е „kahvaltı“, што буквално се преведува како „пред кафе“. Секогаш кога ќе посетите домаќинство во Турција, секогаш ќе ви биде понудено турско кафе како пијалок за добредојде.
Турското кафе се подготвува така што зрното арабика се меле за да се создаде турско кафе, кое стана познато низ светот. Турското кафе е јако и има посебни методи на подготовка и послужување.
Историјата на кафето во Анадолија, што се проширило во Турција и Европа преку патниците од Јемен во 15 век, датира од 1500-тите години.
Турското кафе, кое станало попопуларно во Отоманската Империја, прво во палатата, а потоа и во јавноста, за кратко време оставило свој белег во секојдневниот живот и се проширило во Европа.
Начинот на варење турско кафе остана непроменет со векови и тоа е една од причините за уникатноста на овој пијалок. Турското кафе се подготвува со варење на ситно мелени зрна кафе во ладна вода, во добро познатото ѓезве. Откако ќе зоврие до пенесто, се истура во шолји за кафе за да се создаде кадифена пена одозгора.
За разлика од другите кафиња, турското кафе се истура во шолја со талогот и секогаш се служи со чаша вода, ратлук или други слатки.
Начините на мелење и подготовка на турското кафе може да варираат во зависност од состојките и навиките во земјата. Мастичните дрвја, кои можат да се најдат низ целиот егејски регион, ја носат со себе традицијата на правење турско кафе со мастика.
Кафето „Мененгич“, подготвено со сушење на зрната од дрвото Pistacia terebinthus, е многу популарно во Газиантеп, еден од турските градови во југоисточна Анадолија и дом на ф’стаците.
Кафето „Дибек“ стана популарно како единствена алтернатива на турското кафе поради неговата блага арома и како турско кафе што може да се служи со млеко. Кафето „Миро“, често познато како силно и горко кафе, обично се подготвува во југоисточните области на Турција, Шанлиурфа и Мардин.
