Украсувањето на новогодишната елка е празнична традиција која има долга и богата историја, која датира од античките култури и религии. Има повеќекратно значење, што се огледа во различните симболи и украси кои се поставени на елката.
Елата е зимзелено дрво, кое не ги губи лисјата и во најстудените денови. Го симболизира животот, обновувањето, непостојаноста и вечноста. Поврзан е и со плодноста, бидејќи е богата со семиња и иглички. Елката често е посветена на Христос, бидејќи неговиот роденден се слави во зима, кога е едно од ретките зелени дрвја.
Три легенди за украсувањето на новогодишната елка
Елката е еден од најпрепознатливите симболи на новогодишните и божиќните празници. Многу луѓе ширум светот уживаат во украсувањето на елката со разни украси, светилки, бонбони и подароци.
Постојат неколку теории за тоа како настанала традицијата на украсување на елката, но повеќето од нив се согласуваат дека тоа е поврзано со древните култови на дрвјата и плодноста. Во многу древни цивилизации, дрвјата се сметале за свети и симбол на животот, обновувањето и плодноста.
Луѓето ги украсувале дрвјата со разни предмети, како што се овошје, цвеќиња, житарки, жртви на животни и човечка крв, за да ја придобијат наклоноста на божествата и да обезбедат добра жетва, здравје и среќа.
Една од најпознатите легенди за украсувањето на новогодишната елка потекнува од германската митологија. Според неа, во 8 век, христијанскиот мисионер свети Бонифациј исекол даб кој бил посветен на германскиот бог на громот, Донар, за да покаже дека христијанскиот Бог е посилен од паганските богови. На местото на исечениот даб израснале млади елки кои Бонифациј ги протолкувал како знак на Божјата милост и љубов. Тој рече дека елката е симбол на вечниот живот, бидејќи е зимзелено дрво, а нејзината триаголна форма потсетува на Света Троица. Тој ги советуваше луѓето да донесат дома новогодишна елка и да ја украсат со симболи на Христос, како што се ѕвезди, ангели и свеќи.
Друга легенда го припишува украсувањето на елката на Мартин Лутер, реформаторот и основачот на протестантизмот. Според неа, Лутер шетал во шумата една зимска ноќ и бил воодушевен од глетката на ѕвездите кои се пробиваат низ гранките на елката. Ја сфатил како слика на рајот и раѓањето Христово, па исекол елка и ја однел дома. На неа ставил свеќи за да му приреди ѕвездено небо на своето семејство.
Третата легенда го поврзува украсувањето на елката со руската царица Катерина Велика, која имала германско потекло. Во 18 век, таа го воведе обичајот на украсување новогодишни елки во Русија, по примерот на нејзината татковина. Елките ги украсила со бонбони, колачи, овошје и играчки, а за празниците им ги подарила на децата.
