Организациите за хуманитарна помош Оксфам и УНИЦЕФ рекоа дека иако групите го поздравуваат договорот за ослободување заложници и запирање на непријателствата,но ограничениот прекин на огнот едноставно не е доволен за да има значителни влијанија врз цивилите чии животи се нарушени.
„Следните четири дена може да понудт само многу ограничено олеснување, нкое е минорно во однос на големината на страдањето и уништувањето и на крајот без одржливост“, рече шефот на политиката и застапувањето на Оксфам, Кети Чакраборти, во соопштение за печатот кое го опишува договорот како „помош за рана што крвари“.
Извршниот директор на УНИЦЕФ Кетрин Расел на сличен начин го опиша договорот како „недоволен“ во денешниот говор пред Советот за безбедност на Обединетите нации. Расел објасни што видела на неодамнешното патување во Газа, истакнувајќи дека децата најверојатно ќе умрат од неухранетост и дека проблемот со канализацијата во комбинација со недостатокот на вода за пиење ги остава целосно ранливи на болести што може да се спречат.
„Народот во овој регион заслужува мир“, рече Расел. „Само политичко решение со преговарање – она што ги дава приоритетите на правата и благосостојбата на оваа и на идните генерации израелски и палестински деца – може да го обезбеди тоа.
Во Газа на секои 10 минути се убива едно дете, а 5.800 од 14.000 убиени цивили досега се деца, рече Џејсон Ли од „Да ги спасиме децата на Палестина“.
Некои од учесниците се осврнаа на долгорочните ефекти од војната во Газа.
Пол О’Брајан од Амнести интернешнал изрази длабока загриженост дека исходите од „присилното раселување што веќе се случува во регионот не се всушност привремени“. Самах Хадид од Норвешкиот совет за бегалци ја нарече наредбата за евакуација на Израел како „присилно преместување на населението“.
